Dae sempre…
Su ‘entu, s’abba donat sa natura
de frommas chi ispantan sa mirada,
cando sa manu 'e s’ omine ‘oltada
non la pelcossat e sa bellesa furat.
Gai montes e addes de Patada
sun dae sempre museu in abeltura,
chi a s’indonu pro totu sun sa cura
pro su disizu ‘e s’anima agatada.
Custa fortuna in grascias est falada
pedende solu dae coros calura,
chie bi ponet passos o b’addurat
su tempus de li dare iscampiada.
Comente sa bellesa pius pura
no at bisonzu d’essere trucada,
bastat de la leare a s’abbratzada
cando at bisonzu e sentit paura.
In tempos malos, l’ap’ ida s’iscura
patende sorte mala ilfortunada,
fogos e zapos l' aian triulada
fata in piantos e niedda che mura.
Cando la ido dae ‘Unne a sa Jura
mi paret de la gighere cuada,
intro su coro dae sempre disizada
'alu la gito ..e sempre dat gosura.
cando sa manu 'e s’ omine ‘oltada
non la pelcossat e sa bellesa furat.
Gai montes e addes de Patada
sun dae sempre museu in abeltura,
chi a s’indonu pro totu sun sa cura
pro su disizu ‘e s’anima agatada.
Custa fortuna in grascias est falada
pedende solu dae coros calura,
chie bi ponet passos o b’addurat
su tempus de li dare iscampiada.
Comente sa bellesa pius pura
no at bisonzu d’essere trucada,
bastat de la leare a s’abbratzada
cando at bisonzu e sentit paura.
In tempos malos, l’ap’ ida s’iscura
patende sorte mala ilfortunada,
fogos e zapos l' aian triulada
fata in piantos e niedda che mura.
Cando la ido dae ‘Unne a sa Jura
mi paret de la gighere cuada,
intro su coro dae sempre disizada
'alu la gito ..e sempre dat gosura.
Da sempre..
Il vento.. l’ acqua
donano alla natura
Le forme che
meravigliano lo sguardo..
Finché la mano dell’
uomo rovesciata
Non la violenta e gli
ruba la bellezza.
Così i monti e le
valli di Pattada
Sono da sempre un
museo aperto..
Che gratuitamente son
la cura per tutti
Per il desiderio di un’
anima ritrovata.
Questa fortuna è scesa
dalla grazia
Chiedendo solo il
calore dei cuori ..
A chi è di passaggio oppure ci vive
Il tempo di poterla
osservare.
Come la bellezza più
pura
Non necessita di alcun
trucco..
Basta abbracciarla
Quando necessita e
sente paura.
In tempi cattivi l’ ho vista .. poverina !
Soffrendo malasorte
sfortunata.
Incendi e
arature l’ avevano sconvolta
Fata piangere e
resa scura come la mora.
Quando la guardo da ‘Unne alla Giura
Mi pare ti tenerla nascosta
Dentro il cuore ..
come sempre desiderata
Ancora la tengo.. e
sempre mi da gioia.