giovedì 14 gennaio 2016

s' eremita















S’ eremita



Si fio istadu naschidu in  foresta
Aio fatu una palafita
Pro cantu est su tempus chi mi restat
Inie passend’ ora che eremita
Chena connoscher sas dies de festa
E de dulches ingordos mancu fita
De sonos e de nuscos arestes
Tio campare e sa pedde a beste.

Sa cumpantzia non diat mancare
Chena fagher sebèru de sa ratza
Putzones mi nde diant ischidare
Cantende e asendemi sa fatza
Sas feras e sirvones su giogare
Non lassant ca non timent sa catza
Totu sos animales sunt bennidos
Cuntentos d’ esser 'istados cumpridos

Sas piantas, fiores e sos frutos
Mi faghent siat domo che giardinu
Coglio solu sos ramos chi sunt rutos
E azendo unu fogu continu
Gai de note a ojos allutos
Bido abitadores pius vicinu
Su cucu, su mazone e sa tonca
E sas bijones chi m’ enint a conca.

venerdì 1 gennaio 2016

Frinas de mare








Frinas  de mare


Sighende   frinas ch’ essin dae mare
su  caddu  'e s' unda  paret minetosa,
dae   fungutos  abba regogliosa
l’at posta  subr’ e totu  a isprumare.
Cuss’ ebba .. sa  pius balentiosa
de   totu  faghet pro  che las cuare,
paret de l’ider  como   ch’ apat bintu
de sa natura  giumpadu   rechintu  .

Isperiat   dae altu sas minores
chi li lassan su passu  in su sighire,
non  resessin  niune  ‘e l’impedire
s’ andela .. e li porrin sos onores.
Una risposta tian cherrer ischire
“a inue  ch’ est gitende  sos furores”,
no abbaidat a fiancu perunu
.. in segus sighit sa trat’ e niunu.

Est s’unda  de s' airu giovanile
chi partit dae  su coro, cando anneu,
lis cuat  a dolu issoro  un’ impreu
chi siat in domo:  vida  e s’antarile.
Andade  gioventura  chin  Deus
est tempus  de  giumpare su giannile,
sighide de su mare  cussas frinas
leende  de su cras  bonas istrinas.


Brezza di mare
Seguendo la brezza del mare
Il cavallone appare minaccioso
Raccolta l’ acqua dai profondi abissi
Emerge sopra in forma schiumosa.
Quella giumenta .. la più valente
Fa di tutto per nasconderla..
Sembra di vederla ora vincente
.. della natura ha saltato il recinto.
Osserva dall’ alto le più piccole
Onde… che la lasciano passare
Nessuno riesce a fermarla
Nel cammino … e gli porgono gli onori.
Una risposta vorrebbero sentire:
“dove porta i suoi furori?”.
Non si guarda ai fianchi..
Ne dietro … se qualcuno la segue.
E’ l’ onda della rabbia giovanile
Che parte dal cuore.. quando il fato
Nasconde con gran dolore ogni speranza
Che sia di casa: vita ed arco.
Andate con Dio.. ragazzi!
È tempo di saltare la soglia.
Seguite la brezza del mare
Raccogliendo i doni del domani


"sa rundine 'e su coro" litera de augurios de una femina a s' ergastulanu











"sa rundine 'e su coro" litera de augurios de una femina a s' ergastulanu

Aecò .. ! sa rundin’ e su coro
Si pesat .. pro agatare a tie
Penseris de momentu cadadie
Chi sighin sas isperas issoro
De te mi sento sienda- tesoro
E tue das sa lughe e alenu a mie
Presente semper .. inue siat chi sies
S’ idea chi mi das .. eo la coloro.
E tando faghe de forza virtude
Su oe.. e su tempus benidore
Faghedi pius mannu e potente
Omine de custu continente.
Bonannu .. ti lu naro chin su core
Ma tue muntene isperas e salude.