S’ umilesa ‘e su Pastore
Su coile at fatu unu pastore
Inue Tirsu betat abba
a mare
Su contu frutu de bol’ e astore
Pro poder a Isse cuntentu dare
Isco chi non disizat de s’onore
Sa parte chi lu
cheret adulare
Ma solu unu pagu de affetu
Cussu pius sinzeru e diretu
Sas lagrimas chi
falan dae sa ‘idda
Chi l’ at dadu sa die a sa prim’ora
Las coglit una-una che’ ischentidda
In coro las remonit pro dimora
Sos nuscos de sa
ferul’ e s’ armidda
Li sighin sa carena intro e fora
Est Isse aspra istirpe orunesa
Fiera d’ esser re in
s’ umilesa.
Sa domo .. sa
pastura e sas lacànas
Abbertas sunt a chie bi ponet passu
Non cheret de vida
cosas vanas
Ma prados de amore in donzi zassu
Non si perdet in viles
malas lanas
Ca zigante est.. ma
si credet bassu
Est isse in su sonnu
cussu bisu
Ch’ ischidat criadura chin sorrisu
Lu bido su manzanu innanti a Deus
Chi pedit pro su mundu pieidade
Amat omine bonu.. e
cussu peus
Ca totu ponet in sa paridade
Sa rughe leat dae
pala ‘e Jesus
E la tratzat donosu in soledade
Pro custu apo cantadu.. e mi piaghet
De dare vantu ..
a su re de paghe
Nessun commento:
Posta un commento