martedì 10 novembre 2015

It' est sa poesia













It' est sa poesia



Lussorio Cambiganu



it’ est sa poesia

It’ est sa poesia Montanaru
Declaras in sonet’ armoniosu
Est su dolore, sa paghe, su gosu
Finas in chie de versu est ignaru

Mancat sa poesia a s’avaru
A chie istat semper a reposu
Dat sulenu a su cor’ amorosu
E truncat s’aera che s’isparu

Est sa forza de s’ aminu raru
Chi inchet s’ iteressu ‘e sa rejone
Est in disizu de sa foz’ e laru

Chi ponet corona a s’ emoscione
Est lamentu, est forza est sa ghia
Est totucantu intr’ e sa poesia



Montanaru (Antioco Casula)


"It’est sa poesia?

It’est sa poesia?… Est sa lontana
bell’immagine bida e non toccada,
unu vanu disizu, una mirada,
unu ragiu ’e sole a sa fentana,

Unu sonu improvisu de campana,
sas armonias d’una serenada
o sa oghe penosa e disperada
de su entu tirende a tramuntana.

It’est sa poesia?… Su dolore,
sa gioia, su tribagliu, s’isperu,
sa oghe de su entu e de su mare.

Sa poesia est tottu, si s’amore
nos animat cudd’impetu sinceru,
e nos faghet cun s’anima cantare."



Francesco Nolis
it'est sa poesia?

che i s'arveschidorzu pis lughente
gai est po me sa sarda poesia 
una fora meistosa e potente
chi avvolgi' tottu sa pessone mia
riu de fogu su pius ardente
mi curret in sas venas chin furia
amo sa poesia ma so iscuntentu
ca no tenzo 'e poeta su talentu


Salvatore Sini

ITE EST SA POESIA

No est mania, no sa poesia
ma es' donu distintu de natura
rara virtude e bia fantasia
chi a donzi sentimentu dat figura,
e cun colore, sensu e armonia.
Cun vera matematica misura,
analizat su sensu 'e 'onzi sensu
che unu filosoficu trattadu.
De donz'esser dipinghet su valore,
su motu, su motivu e s'istadu
ch'apat fine de gioia o de dolore,
in presente, passadu e trapassadu,
ne trascurat su buju 'enidore
e a chie no attibbit dat appensu (1)
Sa poesia- in donz'occasione
de s'anima est sa viva espressione.


Francesco Canova

ITE EST SA POESIA ?

It'est sa poesia arpas lezeras 
sonat sa fantastica armonia
si tue cun sa poesia 
bides fadas zigantes e chimeras.
Controllas astros neulas istellas 
sole ch'iscaldit in su firmamentu
ue no intrat ne aba ne bentu
e milliardos b'ad de cosas bellas.
Sa poesia est lughe e s'intelletu
fantasia fadada a non finire
non podes calar'oju ne dormire
ch'in sonnu non tind'enit a su letu.
Cantas e cantas boltas mi so idu
cun issa in sonnu oras e oras
dendemi asos e incantadoras
boghes de unu regnu fioridu.
Ah bella poesia tua tenes
frunzas e alas de immensu amore
su poeta ti cantat su ointore
ti pinghedt de arcanos ricos benes....

De s'onestade e s'omine fadiga
amantte de su bellu e de sa paghe
finamenta in s'intragnia e su nuraghe
bides sas ninfas ballende a s'antiga
Istudias sas oras pius graves 
chi tribulat s'umana contierra
bides su regnu aladu in s'aspra serra
chi tenet in beranu innos suaves.
Faghes bider sirenas de su mare
cantende a tota oghe in s'unda neta
e faghes bider puru su poeta 
cun sas fadas ballende a man'apare
Dormidu o ischidadu in manu tua
non si resistit chena ogare a pizu
unu tesoro una rosa unu lizu
unu fiore una foza una frua.
E,chie in sos saltos pius de te
dominat in sas baddes in sas rundas 
ue sun sas bellesas vagabundas
chi s'esternu ricramu at postu pe......


frantzischinu Satta
SA POESIA EST ARTE PURA

Compare Antoni est sempre lassa e picca:
cussu est malu, cudd’atteru manzau.
L’ aggradin sas cantones a s’antica
chi troccheddan che pane carasau.
E chin su murru est camare Antonica,
sa sorre, su fradile, su connau.
Tottu paris non balen una zicca,
però cheren su versu arretrogau.
Issos ti nan: "Sa bera poesia
est cussa bella,pinta in rimas d’oro
chi ti dat gustos, lampos de recreu".
Ite bos hapo a narrer, Deus meus :
issa naschit galana intro ’e su coro,
chene loros, chin grande fantasia.
E semenat serena a cada bentu
lizos d’ amore, frores de cossolu.
Issa est sa luche ’e s’anima, est su bolu
chintu ’e labru e de tramas d’ ardimentu.
Cando in sa mala sorte su trumentu
t’ affocat in sos pojos d’ oriolu,
tand’issa, zertu, non ti lassat solu
ma t’ abbrazzat chin beru sentimentu.
Sa poesia est arte, est arte pura
chi non cheret zippone e né chintorja
e né pinnettos mannos de cultura.
Issa ti cantat peri in sa cussorja,
ma si ti mancat, caru , sa natura,
abbarras tottu bida iscorja iscorja.



Bore Tettei


It'ese sa poesia ?

It est sa poesia? Gai mi naras
It est sa poesia cusu inventu?
Sun peraulas chi essini dae laras
chi poi las trasportada su entu.

Cun sa rima sempre piu raras
cumponet onzi avvenimentu
Poi lu raccontas a sa personas caras
l'ntendene, lis piaghede, ses cuntentu


In sa poesia b'hat tristura
bellessa gioia e armonia
coraggiu amore cun paura.

Parte manna b'hat sa fantasia
in cussu bellu donu de natura
chi si cunponede ogni poesia


Paula Black (Nieddu)

Est una resposta, sa poesia,
pro se matessi o atera zente
mancari si no est tantu valente
donzunu narat: "custa est sa mia".

Sa poesia est una resposta,
e sinzera o farza ch'issa siat
pro chi' l'iscriet o lezet ebbìa
già li paret chi est bene cumposta;

e paret un'iscrittu fatt'apposta
pro sulenare anima e mente
c'a dogna pessone dat armonia,

da' chi l'agradat cussa sinfonia
segundu su gustu massimamente
in custa vid'a bortas troppu tosta...




It’èst sa poesia.

Sa durchesa iscritta o faeddada
chi esssidi dae animos e coros
de poetas in trstura e solos
chi l’ischini sa vida fentomada
la ortulana in dritta e trofigada
impitende siana bessos che modos
est s’arte connota pro durchesa
cà descriede e mai toccada offesa..
s’allegria de chie l’ada leggida o intesa
intzicchidi e toccada coro palpitante
si la cantada boghe alta o calante
fintzas criadura l’ada cumpresa
non sun tottu chi ischini fagher cuss’impresa
ma s’ aulicu poeta nd’est garante
deus l’ada dadu a raros divos seberados
e parede chi dae santu elencu sian bogados
dae s’altu sos versos sun calados
impittende su mentzus sentimentu
chi b’appada tristura o chimentu
benini veros, sintzeros e rimados
e solos o dae tenores accumpantzados
intrana in festa e divertimentu
e tando la faghede dimanda Tzizzu Masia
itè fid’istadu su mundu chentza poesia??...



It'es sa poesia ?

it'est sa poesia ? es cuddu motu,
chi s'animu bugliat in su profundu,
es cudda lughe chi nara totu,
es s'alenu chi girat in su mundu.
Es fortza est'ispera totu in tundu,
es piantu es risu est'abbolotu.
Es gherra es paghe es su fundu,
es vida est armonia es su connotu.
Est'amore es gioia es vitoria,
est'onore es pasu es sa fama,
es sa fide imperitura es sa gloria.
Es de s'animu umanu s'essentzia,
es guida es su pane es sa fiama,
es cudda chi corona s'esistentzia.


Frantzischinu Satta

Sa poesia

Chinta 'e bolos d'amore,ricamaos
chin notas durches d'una filormena
brunda,pilos a bentu, lena lena
che anzelu in sos campos profumaos

impinnas basos, bisos delicaos;
regalas s'abba limpida e serena
de cussa chi gurgulliat in sa bena
de sos tesoros mai irmenticaos.

Dego semper ti chirco, parma 'e oro
trista in s'anneu, alligra in sa fortuna,
luche 'e sa bida, cànticu 'e su coro.

E si t'azzapo, tando, in cada versu,
tocco, serenu, sole, chelu e luna
e divento su mere 'e s'universu.




Antoni Palitta


Proite sa poesia?
Ca est sa lugh’ e sos coros,
su tesoro ‘e sos tesoros
de cust’ amana zenia.

Sa poesia est amore,
est alta ziviltade,
da- e cando fit minore,
sentidu hat custu fiore
palpitar’ in su sinu.
In donzi tristu destinu
E in donzi sorte rara.
Accò sa risposta giara
Proite sa poesia.

Torrat sos mortos a bia
Chin forza misteriosa,
ti faghet nascher sa rosa
u’ hat ispinas ebbia.
E chin issa in cumpanzia
No ses mai, mai solu.
Sentire s’anzenu dolu
Faghet a sos cori duros,
ca tocat chin didos puros,
ca est sa lugh’ e sos coros.

Sos isteddos sol’ e luna
Ti ponet subra sas manos.
e-i sos frades lontanos,
de bona o mala fortuna,
ti nde los batit in una
iscuta a tie presentes
ti faghet ballare in giru.
A totu donat respiru,
su tesoro ‘e sos tesoros.

Si ses a su rue – rue,
da- e s’edade avassada,
t’ inventat una niada
e a bocias giogas tue.
A manu tenta totue
Ti gighet a passizare
In chelu, terra e mare.
Poi, pro grascia mazore,
bidet in su venidore
de cust’ umana zenia.

A. Palitta (Pattada)



SA POESIA EST BELLESA (Giovanni Camboni – Pattada)

Unu versu.. una ‘oghe
Attonada in sa lirica:
no intendo s’inscunfortu
de sa poetica antiga;
canto su netsessariu
addringhende s’ utilidade.
S’ immagine pachet sola
No est prosa istantiada,
Est che giogare chin sonos
Dae s’intronida cumposta
Cun pensoamentos confuso
Ligados a su tempus;
est distingher e seberare
paraulas de progressu.
Su nou s’abbrazat sizilladu
A s’iscacagliu de paghe.
Sa poesia est bellesa
Finas cando b’at piantu,
cando s’arte est misurada,
B’ at un’ esaminu cun cura
Aunende paraulas sabias,
sun passos misurados
in carrera tormentosa.
Faghimus a sestu esattu
Paraulas a manu tenta
E innijare che acchettu
In su ‘eranu ‘e sos turmentos.

Nanneddu Cambone (Pattada)




Su coro 'e sos poetas (Antonio Palitta)

Ite coro mannu ch' han sos poetas!
su coro 'e sos poetas
est pius altu 'e su sole,
pius largu 'e su tempus.

Trenos chena fine l' atraessan
garrigos de sonnios e disizos.
e-i sos coros de totu sos omines,
in su coro 'e sos poetas,
pianghen e ballan.



Mauro Murru Che su entu

Poesia chi curres che su entu
eo t'istimo che amabile tesoro
chi sies de gaddura o logudoro
o de sa punta'e su gennargentu

Chie ti costoidi in fozas de oro
e chie t'iscolpidi in s'argentu
ma eo ti preferzo in movimentu
che sas venas ch'iscaldin su coro,

in modu chi tue non morzas mai
e lese da e su coro nutrimentu
e da e sa mente su bon'arrejonu

non mi lasses mai in abbandonu
e s'ider non mi cheres in trumentu
tue curre e non ti firmes mai!





^^^^^^^^^^^^^^^^^


penseris subra sa poesia e su poeta.
A bias est tribagliu longu..
ateras faina ‘e pagu tempus.
A bias non sun mai a postu e sighin s’ orija. 
S’ orija andat fatu su sensu.. su sonu.

Sa poesia si gighet fatu unu segretu.
Pesso chi niune iscat it’ est sa poesia..
Creo chi su poeta siat
comente su minadore..
finas chi non agatat unu fundu..
in su fungutu se su propiu ego.
Est comune a totu sas pessonas..
iscobelzende sos ateros
pro mesu de isse e totu.
Sa vida de poeta no esistit..
ma esistint sos poetas chi bivent.
Issos bivent che totu cantos:
andana a comporare in sa butega..
manigare o iscriere poesias
est sa mantessi cosa.
Si unu est un poeta beru..
poi si unu pro lu essere
devet fagher ilforzos mannos..
lu faghet in debadas.
Totu cussos chi iscrient poesias
no est chi siant poetas.
Comente neit Cristos:
“maigantos sunt sos giamados..
ma pagos sos elégidos”

Nessun commento:

Posta un commento