venerdì 1 gennaio 2016

Frinas de mare








Frinas  de mare


Sighende   frinas ch’ essin dae mare
su  caddu  'e s' unda  paret minetosa,
dae   fungutos  abba regogliosa
l’at posta  subr’ e totu  a isprumare.
Cuss’ ebba .. sa  pius balentiosa
de   totu  faghet pro  che las cuare,
paret de l’ider  como   ch’ apat bintu
de sa natura  giumpadu   rechintu  .

Isperiat   dae altu sas minores
chi li lassan su passu  in su sighire,
non  resessin  niune  ‘e l’impedire
s’ andela .. e li porrin sos onores.
Una risposta tian cherrer ischire
“a inue  ch’ est gitende  sos furores”,
no abbaidat a fiancu perunu
.. in segus sighit sa trat’ e niunu.

Est s’unda  de s' airu giovanile
chi partit dae  su coro, cando anneu,
lis cuat  a dolu issoro  un’ impreu
chi siat in domo:  vida  e s’antarile.
Andade  gioventura  chin  Deus
est tempus  de  giumpare su giannile,
sighide de su mare  cussas frinas
leende  de su cras  bonas istrinas.


Brezza di mare
Seguendo la brezza del mare
Il cavallone appare minaccioso
Raccolta l’ acqua dai profondi abissi
Emerge sopra in forma schiumosa.
Quella giumenta .. la più valente
Fa di tutto per nasconderla..
Sembra di vederla ora vincente
.. della natura ha saltato il recinto.
Osserva dall’ alto le più piccole
Onde… che la lasciano passare
Nessuno riesce a fermarla
Nel cammino … e gli porgono gli onori.
Una risposta vorrebbero sentire:
“dove porta i suoi furori?”.
Non si guarda ai fianchi..
Ne dietro … se qualcuno la segue.
E’ l’ onda della rabbia giovanile
Che parte dal cuore.. quando il fato
Nasconde con gran dolore ogni speranza
Che sia di casa: vita ed arco.
Andate con Dio.. ragazzi!
È tempo di saltare la soglia.
Seguite la brezza del mare
Raccogliendo i doni del domani


Nessun commento:

Posta un commento