giovedì 30 aprile 2015

tempos bidos (tempi vissuti) Vicenza - Cagliari 1 - 2






Tempos bidos  “1970  - Lanerossi Vicenza – Cagliari  1 a 2”


Cando su sole cominzat a si nde pesare mandende rajos de lughe ranchida, sa pala de sa Naitera est cominzende at asciutare dae su lentore chi at betadu ‘istanote . In s’ adde de Molinu sa ‘eddia 'alu non cheret ilvelare e dae mesu de sos elighes de su mont’ e subra, dae s’ Ololche a sa Pala ‘Ulesa, si pesant altas e pustis mujadas a manu manca dae su maestrale, candelas de fumu chi lassat andare sa frasca apipirada dae sos iddaresos chi la sunt uscende a pustis chi ant segadu sa linna de minter a su linnalzu pro s’ ijerru ch’ at a benner.
Sas feminas, a trumas de duas o tres, sunt già in su cunzadu ‘e “Binza ‘e Figu” cogliende fenujeddu. A sa pag’ ora tocant sas campanas de Santa Sabina, e in su mantessi mamentu, donzi die, arrivit su pastore chi las brigat a mala saura: “m’azis lassadu sa jaga abbelta, si ch’ essit sa robba a s’ istradone bos rujo s’ ischina”
Eo impare chin Anghelu leamus a conca in giosso su tereghinu de Cuculò, cuss’ isperrumadolzu chi atraessat su muntonalzu, e pagu suta si paltit: unu chirru a dereta pro Campu e s’ ateru a manca sighit pro sa Pioredda e Ludalzos. Oe semus imbiados a Ludalzos, ca su tiu Antoni (isse li narat padrino) devet piantare sa fae, su pisuciu e s’ asoleddu ‘e funtana. A cando a giompere a su cunzadu, tiu Antoni aiat già giobadu sos boes a su juale e fit istringhende sa punta atalzada a nou a s’ alvada de s’ aradu:
- Non bos pariat s’ora? - nos narat, fatende finta de esser annicadu, chilchende de si mustrare pius intreu de su chi est in sa realidade, pro nos dare bonos imbios de vida.
- “Padrì” - Anghelu sempre rispetosu chin su tiu - “nos at frimmadu don Mura pro nos dare cumandos de cheja”- A cussu, su tiu no aiat nudda ite narrer,
ca fit omine meda credente et ‘onzi cosa a rigualdu beniat prima de totu.
Aprofitende de s’ ammodigada ‘e coro, mi l’aculzio e li naro:
- Ti’ Antò!! a passadu mesudie b’ est su Cagliari chi giogat e a sas batoro cominzat su “calcio minuto per minuto” chi dat su segundu tempus de sa paltida.
- Contra chie devet giogare? - Isse chena alciare de ojos
- Chin su Lanerossi Vicenza; semus primos in classifica e Riva est a una rete    dae capocannonieri, a bisumeu ocanno est capatze chi inchemus su campionato
- E tando cheret chi bos ilvolighedas, sinono nos agatan inoghe finas a cras - andade e dade a manigare a sas puddas e una passada ‘e trazaderra in su polchile. –
Prima de aer sistemadu su juu e aganzadu s’ aradu a su juale, aiamus già bell' e che agabbadu totu:
- Padrì, totu fatu!! in su puddalzu b’at una pudda molta; paret iscannada dae s’ anna ‘e muru.
- It’ orabbona!! ocannu non bi nde lassat mancuna, est sa‘e tres in  unu mese. Bisonzat de tuponare donzi bucu. Forza, ponide fatu de a mie: tue Anghelu lea sa bertula e pone parizzas giuntas de fae in d’ unu fodde e tue Rì.. su zapu.
Unu colpu ‘e foete a cussos boes sardos apenas mezorados a murinu, cominzat a betare unu sulciu. Anghelu ponet fatu chin sa fae, lassendende andare duos o tres ranos a donzi prammu ‘e manu et eo, luego, coberzo chin sa zapita leende dae sa terra movida a costazu.
Diai pro chimbe torradas, e sa fae sistemada in pius pagu de un’ ora. Su pisuciu e s’ asoleddu de funtana duos sulcios peromine; los amus piantados betende sos ranos intro sos bucos fatos mintende unu rocu in sa terra movida dae s’ aradu.
A sa tocada de sas campanas de s’ ave maria aiamus fatu totu. Tiu Antoni cuende s’ orgogliu pro sa faina, mescamente pro s’ ilfacendu  de su fizolu:
- Como faghidebos duos oldines de sa ‘inza - fit su tempus de pudare, prima chi aeret torradu a brotare frueddas noas.
In mes’ ora totu aparinadu.
- Fatu padrì – ite nades, pro sas batoro a bi semus in bidda?
- Amus a bidere ! como nos sezimus a bustare –
Chin sa lamita aculziamus a sa balza e la pienamus de abba frisca chi ‘essit a fusu allegru dereta dae sas venas. Intrados a sa pinneta, abberit sa tasca e nde bogat su poddine chin s’ aunzu e unu bote de olia cufetada a nou chin canna  de fenujeddu.
- Leade e manigade in grascias de Deus –
Unu sinnu ‘e rughe et totu impare - apetitu!! –
- Tando..! nademi unu pagu “custu Cagliari ocannu, lu binchet o nono s’ iscudeto? No est chi at a cumbinare che s’ annu passadu chi che semus
restados a unu prammu de nare dae sa Fiorentina?
- Sa Juve est folte! b’ est cussu Cucureddu chi fit in sa Torres; ma si binchet oe su Cagliari e sa Juve peldet, si ch’ andat a tres puntos e non la tenet pius. Valcareggi at fatu già sas primas convocasciones pro su mundiale de Messico; bi nd’ at ses de su Cagliari..
Eo, leadu dae sa presse e sa fissascione pro sas istatisticas e frommasciones, luego naro sa mia: “Albertosi-Nicolai-Cera-Domenghini-Gori-Greatti e Riva” sunt sete, ma seguramente a Greatti non si lu gighet ca bi sunt Mazzola-Rivera e De Sisti e a faca de Riva at a giogare Anastasi comente in sas cualificas e in s’ europeu chi amus bissu contra sa Iugoslavia”.
- E cussu aversariu de oe ite paret? Ponet pispinzu? - interessadu finas tiu Antoni;
- Est una iscuadra de bascia classifica, ma b’est cussu Vitali chi est signende meda at fatu una rete pius de Riva. - eo, immediatu.
Tiu Antoni abberit de laras e a risu postu:
- Seguramente Niccolai non li at a fagher tocare bocia, ma a signare in sa porta de Albertosi b’ at a pessare isse.
- Padrì!! in s’ isostre de domo apo agatadu unu libbereddu tituladu “sa Gerusalemme Vitoriosa” de Merzioro Dore, ma bois non mi aziazis sempre nadu chi fit de Padre Luca?
Tiu Capiale, diai de sambenadu, indignadu! :
- Est una faula manna de su canonigu Ispanu, est de Padre Luca. L’ ischint finas sas pedras, ma in cantu fit in triulos chin sa cheja e Dore a su revessu in grascias de piscamos, l’ant furadu sa poesia pro la dare a su bitichesu.
Cussa est sa prima ‘olta chi apo intesu mentovare de sa “Gerusalemme Vitoriosa” e de Melchiorre Dore poeta de Biti. Ischio chi padre Luca Cubeddu aiat passadu bona palte de sa vida in sos saltos de Solle (leada bitichesa a lacanas de Mamone) in mesu a sos pastores de inie e chi recuian dae totu sa leada pro l’ intendere cantende sas poesias chi poniat. Fit s’ era de s’ arcadia prima de che torrare a sa fide cristiana e recuire a su cunventu de Oristanis.
- Ilbarrazade e ispilide cussa pudda morta, poi pigadeboche a bidda - ‘alu a cristas faladas pro s’ ammentu chi Anghelu l’at fatu de sa poesia furada.
Aiat sambene poeticu chi li curriat in venas, tiu Antoni; mannos suos sunt bistados bonos poetas improvisadores. In su zilleri de familia de “Riu Toltu” dae cominzu de seculu passadu finas a sa meidade, curriant misuras de Nieddu Polchinu, Nieddu Mannu e Niedduzzu e ateros misciados chin s’ arriadolza; sos biancos chi pius andaiant fint su Clareto e s' Alvanesu. Tra una misura e s’ atera de custos binos . porridos a taulinu, sos poetas mustraiant s’ abbilidade issoro in donzi fromma de rima e moda. Tando tiu Antoni fit carrulante e tramunaiat sa robba anzena a cumandu. Anghelu mi contaiat chi finas isse a criadura s’ apentaiat in su zilleri de sos Capiales a intender custos contos e sas poesias de sos poetas antigos de idda.
- Ciao padrì! Nois semus andende.-
Ispilida, ilmatada e isanchiddada sa pudda, tucamus a bidda e a punta fica leamus sa pigada de Carrucalza, lezeros, pariamus ispintos dae frinas de ‘entu. Siat pro s’ edade giovanile che pro sa boza de azendere sa radio e intendere ite aiat cumbinadu su Cagliari in su primu tempus..!!
Apenas intrados a bidda, non s’ intendiat ischimuzzu perunu; solu radios azesas chi fint dende sa pubblicidade de su “Stock 84”, innanti de su cominzu de su “calcio minuto per minuto”. Tando daiant solu su segundu tempus e non s’ ischiat comente fint sos risultados. Dae sa madonnina, in s’ intrada de ‘idda, a domo, in s’ ighinadu de Santa Sabina, b’ amus postu su tempus de una falada ‘e pibirista, e isalenende amus azesu sa radio: Provenzali passat sa linia a Ciotti chi est sighende sa paltida in Vicenza:“Qui a Vicenza il Cagliari sta vincendo per uno a zero con un gol di Gigi Riva” – Unu brincu e a fora de sa gianna, pro abbojare in sa garrera impare a totu sos piseddos de su ‘ighinadu. S’ aparit una bocia e cominzamus a li dare calches e a l’ adobbare contra sa fatzada de sa domos de sas fadas. Sa paltida sighit finas a su vintichimbesimu minutu de su segundu tempus:
- “Scusa Ameri – narat Ciotti … qui a Vicenza abbiamo appena assistito ad una acrobazia ove solo Gigi Riva poteva arrivare.. con una giravolta in rovesciata ha portato il Cagliari in vantaggio per due a zero.”
Chin sas duas retes de oe, Riva est passadu capocannonieri chin una rete in pius de Vitali, finas si isse puru nt’ at fatu una chimbe minutos a pustis de Riva. Sa paltida est finida duos a unu pro su Cagliari chi si cufrimmat prima in classifica a tres puntos dae sa Iuve. Su sero pius a taldu amus bidu in sa “Domenica Sportiva” cantu sas paraulas de Ciotti non fint resessidas a contare in sa radio sa bellesa de sa rete chi aiat fatu tremare totu s’ istadiu “Menti”, pro sa potenscia atletica de Riva, e si nd’est pesadu totu paris pro li zocare sas manos e li porrire onore.
Finidas sas festas pro sa binchida de su Cagliari, recuit tiu Antoni, e Anghelu curret a li narrer de su risultadu pessende de li fagher cosa agradessida, ma isse bene cuntritu:
- Su Cagliari det aer bissu puru, ma non ti dat ite manigare. Sa pudda si l’at rosigada s’ atu! chin sa presse de pigare a bidda, ti l’ as ilmentigada in bia subra de sa banca e non nde l’ as batida a inoghe. –
(su contadu est de mesa fantasia)

Lussorio Cambiganu.


Tempi vissuti “1970 – ( Lanerossi Vicenza – Cagliari 1 a 2)”
Quando il sole inizia ad alzarsi violando raggi di luce rancida, il crinale di “sa Naitera” sta iniziando ad asciugare dalla rugiada caduta  stanotte. Nella vallata di “Molinu” la brina ancora non  vuole saperne di sciogliersi e dal ventre della foresta di leccio della sovrastante montagna : da “s’ Ololche fino a “sa Pala ‘Ulesa” si alzano, chinate a sinistra dal maestrale, alte colonne di fumo che si levano dal fuoco delle frasche  accatastata dai paesani, che la stanno bruciando dopo aver tagliato la legna da conservare nella legnaia  per l’ inverno che verrà.
Le donne, a gruppi di due o tre, sono già nel tancato di “ ‘Inza ‘e Figu”  raccogliendo il finocchietto selvatico. Poco dopo si sentono i rintocchi delle campane di Santa Sabina, nello stesso momento, ogni giorno, arriva il pastore che le sgrida a malo modo:  “avete lasciato il cancello aperto,  se esce il gregge fuori nella strada vi spezzo la schiena!!”
 Io insieme ed Angelo prendiamo a testa bassa  il viottolo dissestato di Cuculò che attraversa la discarica, e poco sotto si divide in due: uno a destra verso Campu e l’ altro a sinistra segue per “sa Pioredda e Ludalzos”.Oggi  siamo diretti a Ludalzos perché lo zio Antonio (lui lo chiama padrino) deve piantare le fave, i piselli ed i ceci. Già prima che giungessimo all’ orto.. zio Antonio aveva   unito il giogo dei buoi e stava stringendo la punta  temperata a nuovo  all’ aratro:
-      Non vi sembrava  l’ora? -  ci dice, facendo finta di essere arrabbiato e cercando di apparire più severo di quanto lo fosse nella realtà, al fine di darci buone dritte di vita.

-      “Padrì” – Angelo sempre rispettoso con lo zio – “ non abbiamo  colpa perché ci ha fermato don Mura per darci delle commissioni di chiesa”.
A quello,  lo zio non aveva nulla da ridire,  perché era un uomo di fede profonda ed ogni cosa a riguardo aveva la precedenza su tutto. Approfittando  del momentaneo  ammorbidimento di cuore,  mi avvicino e gli dico:
-      Zio Antò!!  Di pomeriggio c’è il Cagliari che gioca,  alle quattro inizia il “calcio minuto per minuto” che trasmette il secondo tempo della partita.

-      Contro chi deve giocare? – Lui senza  alzare gli occhi.

-      Con il Lanerossi Vicenza siamo primi in classifica e Riva è ad un gol dal capocannoniere quest’ anno forse vinceremo il campionato –

-      Allora  vi dovete dare una mossa altrimenti ci troveranno  qui fino a domani,  andate e  date da mangiare alle galline e pulite la porcilaia –
Prima che avesse agganciato   l’ aratro al giogo, avevamo già finito:
-      Padrì!!  tutto fatto,  nel pollaio c’era una gallina morta,  sembrerebbe scannata dalla  donnola.

-      In buonora!! Quest’anno non  ne lascia viva  alcuna,  è la terza in un mese. Bisogna tappare tutti i buchi. Forza,  venite appresso  a me: tu Angelo prendi  la bisaccia e riempila con alcune manate di fave e tu Rino  la zappa.
Un colpo di frusta a quei buoi sardi migliorati un po’da  bruno-alpino, ed inizia a solcare il terreno. Angelo va dietro l’ aratro e lascia andare due o tre fave per un seme  ad ogni palmo di mano ed io,  subito dopo,  li copro con la zappetta prendendo dal terriccio al lato smosso dall’ aratro.
Così per cinque solchi  e le favi sono state sistemate in meno di un’ ora. I piselli ed i ceci,  due solchi a testa,  li abbiamo piantati  sistemando i semi dentro un buco fatto con un  pezzo di legno appuntito  nella terra arata.
Ai rintocchi delle campane dell’ Ave Maria avevamo terminato. Zio Antonio celando l’ orgoglio per il lavoro svolto, soprattutto per l’impegno del figlioccio:
-      Adesso fatevi due filari della vigna -  era il tempo di potare la vite  prima che germogliasse nuovamente.
In meno di trenta minuti  tutto appianato.
-      Fatto padrì ! cosa dite, per le quattro saremo in paese?
-      Vedremo..! ora ci sediamo a pranzare –
Con  un piccolo barattolo di conserva  ci rechiamo alla fonte e la riempiamo di acqua fresca che sgorga  allegramente dalla sorgente.
Entrati nella casa, dalla bisaccia  toglie pane spianata  con il companatico ed un barattolo di olive  speziate  con  canna di finocchietto selvatico.
-      Prendete e mangiate in grazia di Dio! –
Un segno della croce ed insieme :“appetito”
-      Allora ditemi un po’: “il Cagliari quest’ anno vincerà lo scudetto? Non è che succederà come l’ anno scorso che siamo rimasti con  un palmo di naso dalla Fiorentina?

-      La Juve è forte ed ha comprato Cucureddu dalla Torres,  ma se vince oggi  e la Juve perde, si stacca di tre punti e non la raggiunge più. Valcareggi ha fatto già le prime convocazioni per il Messico e ce ne sono sei del Cagliari.
Io preso dalla foga e la fissazione  per le statistiche e le formazioni,  presto dico la mia:
-      “Albertosi-Nicolai-Cera-Domenghini-Gori-Greatti e Riva” sono sette, ma
-      sicuramente  non porterà Greatti perché ci sono: Mazzola-Rivera e De Sisti e a fianco di Riva giocherà Anastasi,  come nelle qualificazioni  e nell’ europeo che abbiamo vinto contro la Iugoslavia.

-      E  l’ avversario odierno com’è?   Preoccupa?

-      È una squadra di bassa classifica,  ma c’è quel Vitali che sta segnando molto ed ha fatto un gol più di Riva.
Zio Antonio ride di gusto a bocca aperta:
-      Sicuramente Niccolai non gli farà toccare il pallone, ma a segnare nella porta di Albertosi ci penserà lui.

-      Padrino!  nel solaio di casa ho trovato un libricino intitolato “la Gerusalemme Vittoriosa”  di Melchiorre Dore,  ma voi non mi avete sempre detto che l’ aveva composta Padre Luca Cubeddu?
Zio Cappiali, così di cognome, indignato!:
-      È una grossa bugia del canonico Spanu; è di Padre Luca, lo sanno anche le
ietre. Ma, in quanto  era  mal visto dalla chiesa,  a differenza del Dore che era nelle grazie dei vescovi, gli hanno rubato la poesia per assegnarla al bittese.
Quella è la prima volta che ho sentito parlare della “Gerusalemme Vittoriosa” e di Melchiorre Dore, prete e  poeta di Bitti. Sapevo che padre Luca  aveva trascorso buona parte della sua vita nelle campagne di Solle (zona del bittese ai confini di Mamone)  tra i pastori del luogo e di coloro che lo raggiungevano da tutte le parti per sentirlo declamare le sue poesie. Era il tempo dell’ arcadia,  prima che tornasse alla fede cristiana ed al convento di Oristano.
-      Sparecchiate il tavolo e spennacchiate la gallina morta, dopo salite in paese-.
Ancora con le sopracciglia abbassate per il ricordo che Angelo  gli aveva portato alla luce della poesia rubata. Aveva  la poesia  che gli scorreva nelle vene; i suoi avi sono stati dei buoni poeti improvvisatori. Nella taverna di famiglia di “Riu Toltu” ad inizio del secolo scorso fino alla metà,  correvano misure di: “Nieddu polchinu-Nieddu mannu-Niedduzzu” ed altri vini miscelati con “s’ arriadolza”,  il bianco più difuso era il Clareto.  Tra  una misura e l ‘altra di quei vini serviti a tavolino, i poeti mostravano la loro abilità  nella composizione e nella rima. Allora zio Antonio era  un conduttore di carro a buoi e  trasportava le cose altrui su commissione.
Angelo mi raccontava che anche lui da bambino piccolo si intratteneva nella taverna dei Cappiali a sentire quelle storie e le poesie dei poeti antichi del paese.- Ciao padrino!! noi stiamo andando!!
Spennacchiata,  sventrata e  mozzate le gambe della gallina ci incamminiamo per Pattada e  prendiamo l’erta salita di Carrucalza, leggeri.. con  il venticello che ci spingeva, sia per l’età giovanile che per l’ ansia di accendere la radio e sentire il risultato del  primo tempo del Cagliari. Appena entrati nel paese non si sentiva  la mosca volare, solo radio accese che mandavano in onda la pubblicità dello “Stock 84” che apriva il “calcio minuto per minuto”. Ai tempi davano solo il secondo tempo e non si sapeva il risultato del primo. Dalla madonnina all’ ingresso del paese  fino a casa, nel rione di Santa Sabina, abbiamo impiegato il tempo di un batter d’ occhio e ansimando abbiamo acceso la radio. Provenzali passa la linea a Ciotti che sta seguendo la partita a Vicenza:
-      “Qui  a Vicenza il Cagliari sta vincendo   per uno a zero con un gol di Gigi Riva”
Un salto ed  usciamo fuori dalla porta per incontrarci  nella strada con tutti i ragazzi del vicinato.  Si materializza un pallone ed iniziamo a calciare contro la facciata della “domo ‘e sas fadas”. La partita segue fino al venticinquesimo minuto del secondo tempo:
-      Scusa Ameri!! – dice  Ciotti … qui a Vicenza abbiamo appena assistito  ad una acrobazia ove solo Gigi Riva poteva arrivare, con una  giravolta in rovesciata ha  portato il Cagliari in vantaggio per due a zero.”
Con le due reti di oggi Riva è diventato capocannoniere con un gol in più di Vitali, seppur  anche lui  ne abbia fatto uno cinque minuti dopo. La partita è finita due a uno per il Cagliari che si conferma prima in classifica a tre punti dalla Juve.
Alla sera sul tardi abbiamo visto nella Domenica Sportiva quanto con la radiocronaca,  Ciotti non fosse riuscito a  rappresentare la bellezza del gol che aveva fatto tremare lo stadio “Menti”, per la potenza del gesto atletico di Riva, tanto che l’ intero pubblico si è alzato in piedi contemporaneamente per applaudire e porgere i dovuti onori.

 Finita la festa per la vittoria del Cagliari  rincasa zio Antonio ed Angelo corre a riferirgli il risultato,  pensando di fargli cosa gradita;  ma lui contrariato:-  “Il Cagliari avrà pur vinto,  ma non ti dà da  mangiare. La gallina  l’ ha divorata  il gatto,  con la  fretta di salire in paese te la sei dimenticata sul tavolo e non l’hai portata qui.” –

    
Lussorio Cambiganu

(Il racconto verosimile)









si tio poder...


















Si tio poder..


Si  tio poder  esser  de sulenu
aio  fatu   meda  poesias,
de cussas chi  mi 'essin a bias
chena chilcadas,  a filu 'e alenu.
Sas pius  lezeras  rimas de sas mias
chi tantu  renden  su coro serenu,
sa dulche melodia  chi  penseri
bolat  in fantasia e ‘ue che ferit.

A su dolore  li tio narrer “marranu!!!”
“proite tue nde faghes  presentzia?”
“Forzis ti pessas  de sa vid’ essentzia:
 chena s’ ijerru no benit su beranu?”
B’at  esser puru un’ intelligentzia
chi siat  pius  de tene soberanu,
bene !!  in  sa vida  sunt sos  disizados
finas  si  males   no  sunt mai mancados.

A sa bellesa la tio incorniciare
tota impare,, intr’ e coro meu,
a modu  ‘e poder  dare su recreu
a chie cheret  su mundu amare.
Pustis  nde  tio fagher bon’ impreu
dendel’ a   chie la pedit   pro   'istare,
pro poder  isse un’ atimu in sa vida
coglire  de sos  gosos   pibinida.

Si tio poder esser  de ajudu
aio fatu  unu cumponimentu,
chi tiat esser pro totu  de ammentu
cando a sa vida si dada su saludu.
Est propiu   tando,  prezisu  mamentu
nos ammentamus  d’essere fatos de ludu,
totu presumos,  vanesios,  e richesas
perden  sa  forza   e torrat sa bellesa.



ses tue..













ses tue...



Tue  anzonedda  ses sa poesia
chi mi sulenat a note e manzanu,
donzi mamentu  ses in mente mia
ti porro  unu 'asu fetianu.
Ses bella,  ses  comente una maja
paret  ti gita in prammu de manu,
ses  cuss’ idea  manna de bellesa
chi donz’ amante at in  coro presa.

Ses tue  puma  de diligadesa
chi mi carignat  sonnios cadadie,
de tant' in tantu cussa cuntentesa
mi das.. pessende  sias aculzu a mie.
Frimmas su tempus, ses sa giovinesa
chena pregunta "ne proit' e .ne chie?",
de cuss' affetu ch' amus intro 'e coro
nde faghes tue arte e su tesoro.

Ses cuss' amore chi est inteligentzia
chi no cumprendet 'ue est  mirende,
segas trobeas  de onzi rejone

ses tue in vida  sentidu e cajone.
Platone a tie ch' at postu  in sa mente
..ses tue d'eternidade  sa presentzia.

mercoledì 29 aprile 2015

Nepal

Nepal

Ammenta chi sa sorte.. su destinu
No est  de  s’ omìne  unu diritu
 Nen mancu  est de isse merìtu
D’ esser naschìdu in bonu cunfinu
Chie  no at domo ne terrinu
Dae s’ ateru  isetat s’ abbitu
Dae coro .. su pane istat apitu
 De grascias donat  a chie l’est  bighinu


martedì 28 aprile 2015

b'at semper isperas galanas ..

b'at semper isperas galanas ..
Si tue cantu ses de cara bella
Lu ses finas de coro e de fadu
Nudda de menzus b’at in su criadu
De musa posta a numen Istella
Narami cantu cheres de parcella
Pro ti poder pingher unu cuadru
In colores chi as in disizadu
E ti fagher sentire reginella

lunedì 27 aprile 2015

s' anade fea

















S’ anade fea

Naschidu che incantu in s’ aurora
in Ales postu as sos primos passos,
ma de Sardigna as connotu sos zassos
e de lamentos nd’ as coglidu otora.
In Ghilarza as bidu de sos rassos
sa bona sorte in cussa dimora,
non che a tie, chi pares dae fora
malu che peste e nde faghes fragassos.
Cando, però, sa conca in su pessare
pesat su bolu che abbila rejna,
faghes de s’ingiustiscia una chejina
fuida dae braja in su sulare.
Tue chin ‘oza e chin sa mente fina
pones a conca a s’istudiare,
brillas che lughe chi paret brujare
sa mala sorte ch’ as apidu a istrina.
Dae Casteddu brincadu a Torinu
leas connotu de vida e su diritu,
in soziedade chi ti est de apitu
ideas brillan comente s’oro finu.
Tue las pesas che agos de eritu,
finas inue no agato cumbinu,
cunvintu leas divesciu caminu,
inue bides caldu et eo fritu.
Ma de a tie su chi apo in mente
est cuss’idea de sa libeltade,
“onore a Tie , sa conca abbasciade !!”
amus innanti esempiu balente.
Chi’ est sa pessona, a mie nade,
chi pro ideas suas e atera zente
lassat totu in terra pro niente
e sa morte leat in veridade?
Su sinnu tou bolat in su mundu,
in terra anzena est de bon’ aficu
solu inoghe no at passificu,
‘alu curret assente e bagabundu.
Non b’at peus de unu cherveddu sicu
chi peldet s' ammentu dae profundu,
dende s’isetu a su machine in fundu,
ruende in su destinu .. pius a picu.

sabato 25 aprile 2015

Idea (foto di Larentu Fara)












Idea de bellesa


Cando s’ idea  intrat in  su coro
e chilcat de coglire  sa bellesa,
no b’at  preju pro cussu tesoro
ca  mente tota a s’aminu  l'at presa;
ligada  istrinta chin lizos de oro
totu su corpus  leat in difesa,
idea !!,   chi frommat s'   ideale
de unu mundu tou , originale.

Idea !!,  tue ses sa libertade
chi mai  falat  a malos cumprumissos,
“Tra male e bene ischit  ischirriare”
a rujos  restan sos bisos.remissos.
Est su dilemma  de s’eternidade
dubbios mannos  intro  'alu fissos:
tra s’interessu luego immediadu
o pro  s’ ispiru chi Deus  l'at dadu.

Ideas  chi illuminan  sa mente
chi  porrin sos colores a s’artista,
a su poeta  sempre  l’est presente
traduit in paraulas   cussa vista.
Cando tocat su coro de sa zente
s’ idet  chi  s’idea  b’est in pista.
S’ idea  de bellesa  est  eguale
a   unu  mundu perfetu  et ideale.