Cando tempos currian… e como torran
Oè, pastò!!.. ite mi naras tue??
Como chi as connotu su diritu,
a ti nd’ ammentas cando fis in cue
e a su sero istaias apitu?
In sos padentes de Bitti e totue
erveghes chi currian a s’ abbitu,
e tue pizzinnu pastoreddu
currias fatu a cuss’ anzoneddu.
Pustis in manu libberos leados
as tue.. pro sighire su vessilu
de sa zustiscia a passu ‘e dillu
ball’ a tenores mai ilmentigados.
Su penseri de Gramsci naras “millu!!”
Cussos disizos de tot’ isetados
dae galera nde los at bogados
e restan de zustiscia su sizillu.
Como chi ses de codices atore
e lassas sa banchita pro s’ iscrannu,
“It’ est sa diferentzia tra pastore
e arbitru … chi no andat in dannu?”
Narami si de s’ omine s’ errore
est paris a s’erveghe chin malannu,
la sanas dae mastite in bona cura
o puru la masellas che in fura??
Custa pregunta no isetat risposta:
s’ omine no est malu sempr’abberu,
s' animu no at isbagliu pro imperu
ne sa virtude at perdidu aposta.
Zusè.. ti naro: ses omine veru,:
istacande dae muros sa crosta,
serenu anda chena ti ponner rosta
e pensa semper a su bene interu.
--------
--------
In risposta a s’amicu Rino Cambiganu
A Rino poeta dilicu e famadu
Sa risposta mi toccat pro s’onore
De sa dedica bella che fiore
Chi gentile e cun affettu mi at donadu
Deo ne so cuntentu e affieradu
Mancari esageradu apas cun mene
A mi dare meritos de dotadu
E de veru homine de bene
Sa pitzinnia mea de su veranile
Semper cun mecus est in sos sentidos
Cuss’iscola de vida in su cuile
Sos suos insegnamentos assentados
In su coro cun su fogu han imprentadu
Sa sapientzia ‘e babbos de gabbale
E semper in sa mente est affirmadu
S’insegnamentu de sa vida pastorale
Ma sa vida nos giughet che-i su ventu
E nos portat a bolare dae su nidu
A provare ateras cosas de sentidu
Pro fagher ateru e nou esperimentu
Tando si presentan proas novas
Su destinu jogat cun sas vidas nostras
Sa novidade de s’insegnamentu
Ma chenz’ismentigare cuss’ammentu
Su dovere chi m’est toccadu e-i sos affannos
Mi ponene a dura prova cada die
E a giudicare sos ateros dannos
S’azudu venit semper da-e inie
Da-e su cuile uve mi so pesadu
Pastoreddu agganidu de sientzia
Uve chin amore hapo imparadu
De sos probomines sa sapientzia
Ite ti naro Rino de Pattada
Vidda onorada e sorre a sa mea
Sos cavaglieris tuos in parada
S’onore faghen a sa Madonna mea
Amicu caru sintzeru e de tremesos
Homine de valores pattadesos
Una die a nos imbenner sanos in caminu
Retzi un abratzu da-e Zoseppe Banninu
Sa risposta mi toccat pro s’onore
De sa dedica bella che fiore
Chi gentile e cun affettu mi at donadu
Deo ne so cuntentu e affieradu
Mancari esageradu apas cun mene
A mi dare meritos de dotadu
E de veru homine de bene
Sa pitzinnia mea de su veranile
Semper cun mecus est in sos sentidos
Cuss’iscola de vida in su cuile
Sos suos insegnamentos assentados
In su coro cun su fogu han imprentadu
Sa sapientzia ‘e babbos de gabbale
E semper in sa mente est affirmadu
S’insegnamentu de sa vida pastorale
Ma sa vida nos giughet che-i su ventu
E nos portat a bolare dae su nidu
A provare ateras cosas de sentidu
Pro fagher ateru e nou esperimentu
Tando si presentan proas novas
Su destinu jogat cun sas vidas nostras
Sa novidade de s’insegnamentu
Ma chenz’ismentigare cuss’ammentu
Su dovere chi m’est toccadu e-i sos affannos
Mi ponene a dura prova cada die
E a giudicare sos ateros dannos
S’azudu venit semper da-e inie
Da-e su cuile uve mi so pesadu
Pastoreddu agganidu de sientzia
Uve chin amore hapo imparadu
De sos probomines sa sapientzia
Ite ti naro Rino de Pattada
Vidda onorada e sorre a sa mea
Sos cavaglieris tuos in parada
S’onore faghen a sa Madonna mea
Amicu caru sintzeru e de tremesos
Homine de valores pattadesos
Una die a nos imbenner sanos in caminu
Retzi un abratzu da-e Zoseppe Banninu
Nessun commento:
Posta un commento