giovedì 11 giugno 2015

Presumos.. dudas e meraculos (dipinto di Mauro Puddori)















Presumos ..meraculos e dudas .. pintura de Mauro Puddori

Eo semeno in penseri duda
la gito fatu e ando custante
meraculos chi bessint a s’istante
comente limba chi abbarrat muda.
S’iscentzia pro cantu paret brillante
donzi tantu si mustrat che Giuda
a bias d’asu ti dat sa zeltesa..
su cras manzanu s’ anca est istesa.
Non b’at in megus dubbiu perunu
chi vida non podet dare zeltesa:
‘oe est goi cras est male presa..
meraculu no nde bides mancunu.
S’iscentzia semper est in sa pretesa
de narrer “eo so numeru unu”..
pestanu tra s’arrogu e s’ignotu
ischirrio dubbiu dae sempre notu.
Totu a su penseri est cunzessu
siat iscentzia che sa santidade.
Su chin non torrat mai in veridade
est sa prepotenscia in su progressu.
Finas s’ illusione ’ e santidade
est robba de unu mundu pelfessu..
e tando pesso chi s’imperfescione
sola issa siat  beneiscione.
D’Ipocrate si faghet giuramentu
pro dare a sa cusciescia meighina..
abbisumeu menzus testamentu..
de fagher cando lis porris s’ischina.
Dutores chi t'occhint a fogu lentu
S’ atacant comente a s’ erighina..
ebbai che padres meraculosos
cheren istrinas pro porrire gosos..
Sa duda c’apo nadu restat sola
chi gighet a su cabu totu cantos..
chena illusiones e ne bantos
semus in terra una bandarola.
Ilfusta dae lagrim’ e piantos
de nues chena lacanas che ‘olat..
semus in terra chin sa mente presa
de nudda ch’ at una sola zeltesa.
Meraculu pro chie chen’ ispera
dat a su divinu su destinu..
no at in vida un' idea vera
e pessat a su fumu de continu.
Donzi die passada in trallallera
pustis che ruet intro ’e su pontinu..
fuende su reale in veridade
andat in frunda mala ‘e famidade.
In realidade nuddat de pretzisu
‘nenmancu est comente si narat..
sa duda est che bellu sorrisu
de chie isperiat sa vida in cara.
Pesso chi mancu in su paradisu
postu non b’at.. pro chie no l’imparat..
d’essere unu de sa tanta zente
garriga ‘e dubbios chi lean sa mente.
Bos lasso cussa sant’ illusione
chi tantu faghet ben’ isperare..
malaidos chi pessana de sanare
ponzende fatu a una pultascione.
Eo però sigo a dubbitare
meraculos chena una rejone
ca finas Gesus foras dae su tempiu
che ‘ogheit de cummerciu s’ iscempiu.
Finzas a Gesus su dubbiu est bennidu
cando su sole in rughe brujende..
a Babbu Mannu tando l’at pedidu
“proite lu fit abbandonende?”
Niune est in su mundu ’ischidu..
solu presumu est lorumende
no b’at iscientzia.. mancu religione
chi potat dare a duda rejone.
Meraculu est unu, unu zeltu:
sa bennid’ a sa vida in bonora
cand’ a su mundu sos ojos abbeltu..
narat: “ como est bennida s’ora”.
Partit viagiu in destinu inzertu
che Ulisse chi che bessit a fora..
e suberat d’ Ercules sas colonnas
chena tocare pius sas ispundas.
Meraculos de mente ingannadores
sunt sulenu de chie non tocat terra..
pro ilmentigare peleas e dolores
sa veridade in sonnios che serrat.
Finas sos santos padres pedidores
a sos imbonidores faghen gherra
cussos chi de sa virtude issoro
misciant s’abba santa impare a s’oro.
Chi in sa die ‘e cras no b’at zeltesa
lu narat puru su diciu antigu..
Iscientzia at d’ esser’ in pretesa
d’ aer s’ essere umanu pro amigu.
Non bidet cantu l’at sempre ofesa
chin gherras, et miserias a sigu..
pro cantu su progressu siat mannu
ateretantu nd' at fatu de dannu.
In tundu a paraulas girende
torrende a su mantessi logu..
semus che a molente fatende
inghiriende mola dae nou.
No est meraculu su ch’ est bidende
ma brajas chi bessin dae su fogu..
meraculu no est meighina
cando sa linna falat in chejina.
Sa mente mia a s’ammentu andat
Shakespeare chi nos at postu duda
“Est.. o no est ? custa sa dimanda”
Amleto, at una risposta muda.
Ponzedeche donzi pretesa a banda
e cussa boghe chi paret atzuda:
sa veridade in vida .. mai tota
podet esser dae nois connota..
.. e tando menzus chi m’ iste a sa muda
chin surdos e chin zegos faeddende..
lereddos de butega sempre nende
chie la cheret cota chie cruda.
Niune at beridade nuda
caratzas istant totu misurende
in lutu s’ umilesa sunt ponzende..
trista comente zovana fiuda.
No isco su motivu.. su pelchè
diai semus fatos a bistrale..
una die pessamus mancu male
s’ atera pius intreos de su re.
Una tazza de binu pro te
podet esser cue maniantale..
ma si cambias modu .. s' uguale
si peldet sa rejone e su pe’.
Su tempus est bai .. che sa fortuna
Bisonzat de l’ ischire  ponner fatu
Unu pagu  de briu e de tratu
Ocajone de non perder  mancuna
Andende  fatu  a sa bona luna
A su  disizu  ch’ est pius adatu
Si coglit de sa vida cussu ratu

De future  si  coglit una-una.

Nessun commento:

Posta un commento