Cando mi frimmo…
Cando mi frimmo su sero pasende
abbaido s’orizonte chi est cue,
e-i su sole chi s' est imbelghende
in segus de sos montes e una nue;
s’aera paret, a fogu brujende
ischentiddas d’isteddos fue fue,
luego s’acerat sa luna
e mi saludat “a tie bona fortuna”.
Est tando.. chi eo tot’ in d’ una
m' intendo de su mundu imperadore,
sa mente de miseria geuna
e in coro no bi carpit dolore .
Ingiustiscias no nde bido mancuna
isoltas in natura.. e in amore,
totu mi paret fatu a pinzellu
su mundu.. dae sa manu 'e Rafaellu.
Ue arrivit forza ' e fantasia
si bivent dies chena tempus malu..
totu paret su mundu in armonia
est tando chi lu coglio in poesia
Posca de meda tempus, pesso 'alu
chi 'etzesa .. est paris a pitzinnia.
Ue arrivit forza ' e fantasia
si bivent dies chena tempus malu..
totu paret su mundu in armonia
est tando chi lu coglio in poesia
Posca de meda tempus, pesso 'alu
chi 'etzesa .. est paris a pitzinnia.
Nessun commento:
Posta un commento