lunedì 14 dicembre 2015

S’ umilesa ‘e su Pastore

















S’ umilesa ‘e su Pastore

Su  coile  at fatu unu pastore
Inue  Tirsu betat abba a mare
Su contu frutu de bol’ e astore
Pro poder a Isse cuntentu dare
Isco chi non disizat de s’onore
Sa parte  chi lu cheret adulare
Ma solu  unu pagu de affetu
Cussu pius sinzeru e diretu

Sas lagrimas  chi falan  dae sa ‘idda
Chi  l’ at  dadu sa die a sa prim’ora
Las coglit una-una che’ ischentidda
In coro las remonit pro dimora
Sos nuscos de  sa ferul’ e s’ armidda
Li sighin sa carena intro e fora
Est Isse  aspra  istirpe orunesa
Fiera d’ esser  re in s’ umilesa.

Sa domo .. sa  pastura  e  sas lacànas
Abbertas sunt a chie bi ponet passu
Non cheret  de vida cosas vanas
Ma prados de amore in donzi zassu
Non si perdet in viles  malas lanas
Ca zigante  est.. ma si credet bassu
Est isse   in su sonnu cussu bisu
Ch’ ischidat criadura chin sorrisu

Lu bido su manzanu innanti a Deus
Chi pedit pro su mundu pieidade
Amat  omine bonu.. e cussu peus
Ca totu ponet in sa paridade
Sa rughe leat dae  pala ‘e Jesus
E la  tratzat  donosu in soledade
Pro custu apo cantadu.. e mi piaghet

De dare  vantu .. a su re de paghe

Nessun commento:

Posta un commento