martedì 29 settembre 2015

Atunzu











Atunzu

eo che isse m' agato inoghe
chilchende sempre cussu briu nou
tantu chi a s' istajone 'eto oghe
pedende abba noa e bonu prou
pro cantu in paraulas bi joghe
iseto chi mi diat dae su sou
isperas noas chi cuat in su punzu
pro cussu est chi mi naro atunzu

Est s’ istajone  chi atit abbas friscas
Pustis  d’ aer patidu  sa sicagna
De piantas  non b’ at restadu liscas
E sa natura  de s'istiu si lagnat
Pastore  in s’ aronzu gai  s’ arriscat
mudende su colore a sa campagna
semenat   tando d’ ispera s’ aronzu
sas primas dies de su nou atonzu

dae cabidanni  a pasch’ e nadale
tres meses  chi  pienan sas chentinas
inennas   de uas  e binos tales
chi dan ispantu  a s’uca pius fina
sas tazas no agatan iguales
colore  rubicante o cristallina
est istajone  'e nuscos coloridos
d' ammentos bezos e de mai  bidos.

Cando  su  ‘irde  colorit su logu
Est una vida  noa chi est naschende
Sas tancas coloridas dae su grogu
Paren    a su tempus sian riende
Gai sos montes passados a fogu
‘ido  chi  beste  noa sun ponzende
Cussa  niedda chi l’at dadu s’ istiu
Chi tristu  est comente batiu.

Posca  torrat   abberrer s’ iscola
S’ intendent  cussas  boghes  d’ istajone
Sos istudentes  curren a sa sola
In  garreras   che  bessit su magone
Sas rundines atesu si che ‘ olan
Lassende  siat sas biddas che masone
No est  mamentu ‘e dolu ne tristura
Est  su cominzu  'e un’ater’ avventura-

Dae sant’ Aini  a mes’ e sant’ Andria
S’ abberin  sos disizos de' sa mente
Progetos  mai  cumpridos  sempre in bia
Si lean torra in manu  frecuente
Si chilcan modas noas e  sa ghia
Pro dare  unu mastru a su dischente
Buschende su remediu pro s’errore
Si dat  impoltu a tempus benidore

Comente  de sa  vida,  istajones
Totu  benin..  no  bi nde mancat una
Peruna d’ issas  est su campione
Si mancat sa  salude  e sa  fortuna
S’ atunzu  a  cominzu  s’ imponet
D’ annada,   comente est pro sa luna
Chi dat  lughe  in notte serena
Ma solu cando  est bene  piena 

De poesia est  mese ‘e su bisonzu
De  santos  e de mortos  su mamentu
Totu si movet  su tristu e  cuntentu
In custu mese  de pienu  atonzu
Chie  de  festas  puru l’ at aconzu
Paret isteddu de santu Larentu
Cando  in altu paret  bene tentu
Ruet a terra fragassad’ e isconzu

Sas fozas  chi nde ruen dae nae
Pasan subr’ e  terra  isfritulida
Saltizas  e pancetas in sa trae
Isetan de su fumu s’ imprimida
giannas abbeltas  o a gir’ e jae
Totu  apitu sun a cuss’ ischida
“narami tue tando si nd’ as gana
ca  custu est su momentu  chi lu dana”

Tristu no est  de s’ annu  un’ istajone
Gai comente  no lu est s’ annu
Allegru  e cuntentu est a cumone
Chie  dat bene  e no faghet dannu
Est bezu  custu contu ‘e su sermone
“narat bene ..ma  ponet s’ ingannu”
Su crisantemu   no  est ingannia
Ca  est de  ann’ e vida..pizzinnia.

Faghet  su sero  una lughe umbrina
Chi atit sa mente a  su reposu
Gai  s’ atunzu  ponet in bedrina
Chie de vida  faghet arte e gosu
Ischit  ‘ue pasare  cuss’ ischina
Chi  drita  la muntenet dignitosu
Cominzat s’ istajon’ e su tribagliu
Pro chie  sa vida no ponet   isbagliu

De polcos e polcrabos su raunzu
S’ intendet  in su buscu  pasculare
Lande, olieddu e frutos de autunzu
Chilcan fin’ issos pro los manigare
Massaju etat   ranu   pro s’ incunzu
De  lampadas o triulas  a lu messare
It’ est chi podet esser cuss’ istiu
a mancu 'e me no coglit  un’ utiu.

a chie non  piaghet su continu
e cheret  istajones triulare
No bi nd’ at una  chi apat determinu
Si  una brincat s’ annu de ‘intrare
Est  comente fogu in su luminu
Coitat   meda in presse a s’ istudare
Si  a linna o calvone  no s’ acostat
Pro un’ iscut’ ebbia est fatu aposta

Saludos a bois de carre sorres
Ijerru cancaradu  dae su fritu
A tie istiu caente iseto torres
21 e cadidanne a meu abbitu
Beranu  in sa vida mai  nde morzes
Ca totu  in su mundu sun apitu
De  lughe,  de natura e de colores
Chi  dian cuntentu .. comente  fiores

Cantu sun bellas .. gai sun cossarias
Sas istajones  totu de sa vida
Sa pizzinnia  s’atunzu mi  daias
Pustis  d’ ijerru   gioventur’ ap’ ida
Isperas  sun maduras  'alu ias
e su 'eranu   bivo chida-chida
Cando s’ istiu  s’ erva at a siccare
Fin’ eo che totu… m’ ap’ a reposare

Chin bois tres.. passados in rassigna
Los amus sos disizos de su coro
Siat in terr’ anzena o in Sardigna
D’ istajones bator eo nd’ assaboro
Una no b’ at de atera pius digna
In poesia mantessi las coloro
A bois totu nobiles  poetas
Aguro chi “bos sian totu profetas”

Nessun commento:

Posta un commento