venerdì 13 marzo 2015

'ola Patada












‘ola Patada
Dae parizas biddas t’an frommada
unendesi in cucuru de monte,,
da’ Iduvè, Lerron s’incaminada
leadu at sa zente custu fronte.
e dae 'Unne an fatu sa pigada
impare a Bidducara an fatu ponte,
solu ‘Antina s’est arrenegada
ebbai sol’ inie est restada.
Sa idda de Patada in poesia
at mastros de altissimu valore,
dae Lerno, monte Unne a sa Pastia
bi 'olat una musa fat’ astore,
su monte d’ Elicona chi est imbia
lu paschet de idda unu pastore,
totu poetas sun sos patadesos
lezerigan sos coros de' sos pesos.
‘Ola Patada, chin sos fizos tuos
as alimentu 'e poder navigare,
totue digna 'e poder andare
lacanas brinca, tancadas a rujos,
Ap’bidu zente noa tribagliare
in bighinados jaros e iscuros,
b’at pinzos noos in jaos de muros
in frailes de su ferr' atalzare.
Intendo noamente su sonare
su zoccu de malteddu e de su ferru,
chissà chi custu impedat su disterru
a sos piseddos chi cheren restare.
Eppoi s’asci’ e su male in interru
paret chi siat postu a ilmentigare,
si sighit su bonu semenare
si passat in beranu dae s'ijerru..
Non dedas cara a chie nde narat male
de sa comunidade patadesa,
est solu zente mal’ e vilipesa
tiat cherrer chi su raju bi falet.
e tando muntenimus cuss' intesa
comente siamus totu che carrale,
azis a bider chi chei su sale
at a cundire su piat’ in lestresa.
Posta in su montiju soliana
a lacana ‘e Barbagia e Logudoro,
dende sas palas a sa travuntana
abbaidas sos montes de Nuoro.
Totu a mie ispantu mannu dana
sas baddes chin sa natura issoro,
dae sant’ Ainzu abbelta sa ventana
de vista e piaghere nd’assaboro.
De Monte lerno e cussa punta cana
sas rocas mi cunfoltana su coro,
cando tanco sos ojos mi ristoro
iisculto cussas frinas d’aria sana.
Sas notes jaras sun puntirinadas
dae sas biddas postas sut’ e te,
t’ adornan comente bellas damas
chi allegran sa corte de su re.
Ma tue rejna de sas pius famadas
de zeltu no las cheres sut’ e pè,
a totu rendes glorias meritadas
chena pedire nudda, ne pelchè.
Sut’ e Limbara bi nd’ at duas pasadas:
Tul’ e Belchidda chi brillana de se,
a s’ ater’ ala sos montes de Lodè:
Osidda e Buddusò benin miradas.
De monte Santu a terr’ e Meilogu
s’ iden sas frommas chi sa natura dada,
antigas terras de vulcanos e fogu
‘ue Aldara e Mores collocada.
Dae Coghinas a Sant’ Antiogu
‘e Crasta chin basilica pesada,
est un’ ispantu totu cantu su logu
chi s’idet dae sa punta de Patada.
Paret chi siat resessidu jogu
chi sa natura at dadu a sa leada,
in frommas divescias colorada
onzi disizu at apidu s’isfogu.
Sarda sa limba e sa faeddada:
indulchis d’ armonia s’orizonte,
tue sa pius bella in s’ incuntrada
posta ses in sa sedda de su monte.
Pares sa reginella tue pasada
subr’ e su passamanu de su ponte,
dae totu mirada e ‘antada
ses tue sa idda mia ..oh !!!Patada.
torra Pattada..no m' istes assente
nessi in su coro e sa fantasia
sia atesu o sia presente
sempre ti gito ligad' a sa mente
Dae atesu ammento a bidda mia
Faeddos chi muntenen limba ‘ia
Che tando, totu restat comente
Nudda passat .. ses tue sa pitzinnia..!!

Nessun commento:

Posta un commento