pedra in pischina

pedra in pischina

Unu trainu lestru impetuosu
atapat rocas isparigliadas,
a bias  a punta, ateras sun ladas,..
istringhendesi a boltas chin nervosu.
A riu ‘ogadu chi no istat in tulas
s’aberit e ingalenat a reposu,
sa pischina frommada s’est in posu
cust’adde apoderada como mudas..

Abbaido ilgumentu sa bellesa,
sa trista cuntierra tra sa zente
chi faghet pro non dezider niente,
cando chilcat de fagher’ impresa.
Cust’arte impitat pro ispediente
pro leare a tie sa bellesa,
chilchend ‘e bi lassare mala resa
in modu  de ti render  indezente.

Cust’ est sa sorte de sa bona zente
si non si faghet bidere sa grigna,
cussa chi mancat oe a sa Sardigna,
cando pro nois dezidit continente.
Ischizamulos che sa carapigna,
brujamulos a fil ‘e abbardente;
ca sinon  nos bi  restat niente,
de  bona sorte ne paraula digna.