domenica 9 agosto 2015

Sa note de Santu Larentu












Sa note de Santu Larentu


In not’ e oe de Santu Larentu
su deghe de austu  fin’ ocanno,
bidimus  lughes  lestras che a bentu
chi da’ u’ enin 'alu mi dimando.
Passadu mesanote pius atentu
un’ ojada  mirada che lis mando,
chelzo  avereguare  si est gai
chi naran : disizos et arguai.

Sa prima ch’ ido est un’ ischintidda
ch’ aparit  fuende che coete,
falat lestra aculziend’ a bidda
che pische ch’ est fuidu a sa rete.
Poi l’ido  in sa Giura d' Osidda
comente cando mai mi l’isete
morit inie  apena poi  naschida
‘ue si falat  bi brotat sa vida.

Difatis prima de si cossumire
ojos apo tancadu pro un’ iscuta,
e in su mentres  su meu  pedire
at fatu prima ch’ issa si ch’est ruta.
Apo pessadu  de poder ischire
si   terra  est in  subras  o  suta,
chi  nos  dat  s'alimentu  et briu
“inue sa foza  nd’ essit dae su chiu?”

De custa cundiscione  sa natura
nde faghet  regula prezisa.
no l’interessat  de ponner pastura
‘ue  mala pianta b’est assisa.
Su ramine  si faghet cobeltura
de terra chena  idea prezisa,
‘ue  s’ omine  seminat su ‘entu
coglit  tempesta  e in coro trummentu.

Semene ‘onu d’at  bonu frutu
cando  in terrinu bonu est piantadu,
comente criadura  ‘e late sutu
fin’ isse leat su ch’at imparadu.
Ma si pro casu in pelcia ch’ est rutu
a bias  resessit  pius  de semenadu,
dipendet  dae sa sorte o sa fortuna
si naschid’ est in mala o bona luna.
  

Nessun commento:

Posta un commento