TRATAS LEZERAS D’ INTIRINADA
Cando falant sas umbras de su sero
pro saludare,
benit dae atesu ,
benit dae atesu ,
unu sonu ‘e campanas acoradu.
Su costialvu ‘etzu, abbandadu
dat a su ‘entu e a su carignu amigu,
una tremida 'e fozas, malaidas –sicas.
Unu trenu curret isferranghinende,
mandende in chelos.. sos bujos cantigos suos:
tristos che tacullidas issaeschidas.
Sunt afundadas isperas giovaniles,
isetos, illusiones e tropu sonnios
in abbas murinas de malinconia.
Unu mare de ammentos, chi s’at ingullidu
sos gosos culzos e sos afannos mannos.
Sas dies sunt passadas che a pedras,
no cherent pius gherrare sos balentes,
sos naufragos sunt istracos de sa lota.
Si sunt imbeltas, in buscos e in sos campos,
in camineras chi ant cambiadu chitza,
tratas lezeras de sa pitzinnia.
Nessun commento:
Posta un commento