Faeddu chin Anghelu…
Sos annos sun passende
in poesia
dae cando m’ as
abbeltu s’isperaglia,
no isco si est sa tua
o sa mia
custa musa ch’ isparat
a mitraglia.
La gito fatu ,
sempre est imbia
‘ue ponzo
passu bi restat sa raglia,
paret su cane de
totoi masedu
mi sighit chena m’
esser de impedu.
Onzi
mamentu lu coglio in sa nella
de sas siendas
bene costoidas,
totu remonzo in
sa rima bella
pro daer ammentu
a chie non las at bidas.
Sun atimos
de lughes chi s’istella
lassat in su
coete.. poi finidas,
prima chi
si ch’ imbelgat in s’eternu
nde l’ogo a
foras dae cuadu internu.
A bides cant’
est donosa sa vida?
Cantos fiores naschen
dae su dolu,
pariat d’esser
solita atrivida
de poder dare a tie
cossolu.
Chin cosa
mai apida ne bida
unu manzanu chin
penseri solu,
de ponner su piantu
in cuss’ ispera
chi nos at
dadu nuscu e vida vera.
Custu manzanu, dae Padre Luca
in su libberu tou
, sempre presente,
ap’ idu cantu
tue li das buca
a s’ animu rebelle ..
impenitente.
A bias fatu su logu si
tucat
e cantat vida ermosa
pro sa zente,
posca tot’ in
d’unu chilcat cuntentu:
cussu divinu, intro ’e
su cumbentu.
Cant’ est
trista, tantu soberana
est s’istadea
chi cheret pirone,
no b’at
nudda chi bivat in chitana
ca che lu leat primu bulione.
Zeltu piaghet vida bella e sana
ma pustis cheret
finas millione,
non bastan mai
in vida disizos
comente paris
‘enin sos fastizos.
Cando t’ ap’ idu
in sa cunferentzia
s’ atera die , in s’ oru ‘e Casteddu,
chissà cant’ as patidu
suferentzia
chi t’at leadu
corpus e cherveddu.
E puru dae s’ ojada
in elocuentzia
ap’ idu a
tie comente piseddu
chi gighet su
mundu in pramm’ e manu
e no connoschet
malaid’ e sanu.
Bella a Nostra Segnora .. presentada
chin s’ umilesa tua
l’as fatu donu,
faladu nd’ as sas penas dae Patada
pro las porrire
a Issa in abbandonu.
Segura est sa
grascia chi ti dada
ca ischit cantu s’ animu est bonu,
tantu est bonu
cantu est cumbatente
cuntra sos males
chi ferin sa zente.
T’ ammento cantu t’
ap’ imbidiadu
nadende a tretu
longu in abba ’e mare,
no ammento ’e t’ aer
mai suberadu
in artes
de sa vida o su giogare.
Sempr’ onzi cosa
a seberu leadu
e frutu bonu as
gitu a madurare.
De una cosa,
però bissa est mia:
"d’ isterrer
versos in sa poesia."
Nessun commento:
Posta un commento